Skrawalność stali nierdzewnych jest skomplikowanym zagadnieniem ze względu na trudności występujące przy jej wykonywaniu. Stale nierdzewne austenityczne w porównaniu ze stalą stopową 42CrMo4, często przyjmowaną jako materiał odniesienia pod względem skrawalności, wykazują większą tendencję do przylegania i umacniania oraz niską przewodność cieplną, ponadto powodują większą ścieralność ostrza podczas ich obróbki. Aby zapobiec tym niekorzystnym właściwościom, stosuje się szereg dostępnych środków.
W zależności od wykonywanego elementu, dla zabezpieczenia przed przyleganiem materiału obrabianego oraz w celu uniknięcia mikrouszkodzeń stosuje się bardziej ciągliwy materiał do produkcji ostrzy skrawających, zaś sam proces obróbki odbywa się przy znacznie większej prędkości obrotowej wrzeciona. Optymalne dobranie tych parametrów pozwala w znacznym stopniu rekompensować wysoką plastyczność stali nierdzewnych austenitycznych, przeciwdziałać ich umocnieniu się podczas skrawania oraz usprawnić proces formowania się wiórów. Toczenie z nierdzewki staje się łatwe i wydajne.
Obróbka stali nierdzewnej wymaga więc stosowania odpowiednio dobranych narzędzi. Do toczenia i frezowania używa się najczęściej tych z powłoką ze spiekanych węglików. Wiercenie i gwintowanie wykonuje się natomiast za pomocą narzędzi ze stali szybkotnącej. Trzeba też pamiętać, że toczenie z nierdzewki wymaga regularnej wymiany narzędzi: ich ostrość musi przez cały czas pozostawać bez zarzutu. Można ją odzyskiwać poprzez szlifowanie. Ponieważ toczenie stali nierdzewnej wymaga sporo doświadczenia, należy je zlecać tylko fachowcom i wyspecjalizowanym firmom, bo tylko tą drogą można uzyskać detale o parametrach odpowiadających zamówieniu.
Wysoka prędkość skrawania ułatwia znacznie frezowanie stali nierdzewnej. Jeżeli obróbka dzielona jest na zgrubną i wykańczającą, dla uniknięcia pęknięć termicznych należy najpierw pracować na sucho, a dopiero podczas wykańczania elementu stosować ciecze do chłodzenia i smarowania.
Kolejnym istotnym elementem istotnym z punktu widzenia ogólnej skrawalności stali nierdzewnych jest głębokość skrawania. Powinna ona być dobrana w taki sposób, aby minimalizować ryzyko powstawania karbów (tworzą się one wskutek skrawania umocnionej warstwy). Ponadto posuw obrabiarki powinien być jak najszybszy. Przy tak dobranych parametrach obróbki skrawaniem oraz niskiej przewodności cieplnej stali nierdzewnej austenitycznej, wraz z wiórami odpływa z materiału niewielka ilość ciepła. Znacznie więcej ciepła dochodzi do ostrza narzędzia skrawającego, zatem powinno ono być bardzo twarde w wysokiej temperaturze. Jeśli ta własność nie będzie zachowana, ostrzu narzędzia grozi odkształcenie plastyczne.
Większa ścieralność ostrza narzędzia podczas skrawania stali nierdzewnej znacznie przyspiesza zużycie kraterowe. Powstające wióry są mocne, długie, ciągłe i trudne do łamania, dlatego podczas skrawania należy używać ostrych krawędzi skrawających z dodatnią geometrią oraz skrawanie pod warstwą umocnioną przez zgniot. Ciekawe zmiany w podatności stali nierdzewnej na skrawanie powoduje dodanie do stopu siarki. Niestety, każde zwiększenie zawartości siarki w stali znacznie zmniejsza jej odporność na korozję. Analogicznie, ogromny wpływ na właściwości obróbki stali nierdzewnej ma zawartość niklu. Przykładowo stal o zawartości niklu powyżej 20% charakteryzuje się ponad dwukrotnie niższą skrawalnością niż stal o zawartości niklu w okolicach 8%.
W celu uzyskania większej ilości informacji dotyczących możliwości wykonania detali ze stali nierdzewnej zapraszamy do kontaktu telefoniczny lub o wypełnienie formularza obok. Zapraszamy do współpracy.
